Mijlpalen voor juf Hennie van Karsen-Koers van basisschool De Veste in Harderwijk: 45 jaar in het onderwijs en 65e verjaardag

HARDERWIJK Hennie van Karsen-Koers vierde afgelopen zaterdag haar 65e verjaardag. Ook zit ze dit jaar 45 jaar in het onderwijs. Twee mijlpalen die kleuterjuf Hennie hebben doen besluiten om na dit schooljaar af te zwaaien.

Als kind speelde ze al schooltje met de buurtkinderen; ze wist dan ook al jong dat haar hart bij het onderwijs lag. Na 3 havo, het minimale vereiste voor de Kleuter Leidster Opleiding School (KLOS), begon ze aan de zogenaamde kleuterkweekschool. Na drie jaar kleuterkweek was ze nog geen 18 jaar, maar dat werd door de vingers gezien. Dus stond Hennie nog voor haar achttiende voor de klas. Een half jaar in Coevorden, Drenthe, waar ze opgroeide, maar sinds 1977 op De Arendshorst in Ermelo en vanaf begin jaren ‘90 bij basisschool De Veste in Harderwijk.

Het voelt nog heel onwerkelijk dat het er na deze schoolweek op zit

De school voelt als haar tweede thuis en de collega’s zijn ‘een stukje familie geworden’, geeft Hennie aan. ,,Het voelt nog heel onwerkelijk dat het er na deze schoolweek op zit. Ik laat het maar over me heenkomen.” 

De afgelopen weken stonden in het teken van afscheid. Basisschool Daltonschool Kindcentrum De Veste bestaat dit jaar 35 jaar en vierde dat jubileum onlangs met een schoolcircus en high tea voor alle leerlingen en ouders. Na het circusoptreden werd Hennie toegezongen door haar collega’s. Het was een eerste stukje afscheid. Morgen viert ze het afscheid in de klas en glijden haar kleuters uit, een ceremonie om de overgang naar de volgende groep te vieren. ,,Donderdag loop ik nog een rondje door de school en gaan we met hele team eten en dan zit het er echt op.”

 foto: Frieda Fennell

45 JAAR ONDERWIJS

Als ik Hennie vraag hoe ze op de 45 jaar terugkijkt, wordt het even heel stil. Dan zegt ze: ,,Een komen en gaan, van collega’s en van leerlingen. Maar ook van ontwikkelingen. Dat zorgde er ook voor dat het vak me altijd is blijven boeien. Ik ben mezelf blijven ontwikkelen, maar het belangrijkste was toch wel om lekker bezig te zijn met de kinderen.”

En met ‘kinderen’ bedoelt Hennie eigenlijk ‘kleuters’. Want bij de allerkleinsten ligt toch wel haar hart. In haar carrière stond ze voor verschillende klassen, van groep 3 en 5 tot 8, en ‘dat was ook ontzettend leuk hoor’. Maar toen er een vaste plek vrijkwam voor de kleuterklas, solliciteerde Hennie meteen. ,,Het mooiste aan de kleuters is de onbevangenheid en de eerlijkheid. En ze zijn nog zo aanhankelijk, je bent een soort tweede moeder voor ze.”

VERANDERING

In alle jaren is er ook veel veranderd in het onderwijs. Hennie relateert die veranderingen aan de ontwikkelingen in de maatschappij. ,,Voeger traden we met het hele team regelmatig op voor de leerlingen. Ook ouders namen hieraan deel. Maar ik merk dat de betrokkenheid door de jaren wel is afgenomen, ookal zetten veel ouders zich nog steeds naar beste kunnen in. Ik herinner me nog dat er ooit een vader zijn baby’tje in de klas in bad kwam doen om dit aan de kinderen te laten zien. Dat zou je nu niet meer meemaken.”

Zo heeft Hennie nog veel herinneringen aan de leerlingen die ze in al die jaren les heeft gegeven. ,,Op de kast in de klas staat een afscheidskaart die een meisje van groep 8 mij ooit gaf. Ook hangt er een stoffen bloem in de klas die ik van een leerling kreeg. Ik kwam haar onlangs tegen en ze is nu 21 jaar.” Ook in Hennie’s verzameling olifanten thuis staat menig exemplaar die ze van een leerling kreeg.

Toch waren er door de jaren heen ook turbulentere perioden, met name toen De Veste nog geen permanente tweede kleuterklas had. In die jaren moest ze regelmatig een collega of klassenassistent opleiden als haar klas te groot werd en er iemand bij moest. Maar de laatste jaren werkte ze als een geolied team samen met de andere vaste kleuterjuf van de school. ,,We hebben aan een half woord genoeg en geven samen vorm aan het kleuteronderwijs.”

HA JUF!

Dat ze door al die jaren voor de klas een bekendheid is geworden in Harderwijk heeft echter ook een nadeel. ,,Als ik echt ga winkelen, dan ga ik nooit in Harderwijk”, lacht Hennie schuldbewust. ,,Dan is het overal: Ha juf!” Toch zijn het juist vooral de sociale contacten die ze gaat missen na haar pensioen, zo geeft ze aan. 

Of de school zonder Hennie kan, is overigens nog maar de vraag. Hennie was de spil in het web van de organisatie van veel van de activiteiten op school, van het Sinterklaasfeest tot het schoolkamp en andere gelegenheden. Ook was Hennie degene die ervoor zorgde dat het magazijn op orde bleef. 

ROTZOOI

Wat rest is het opruimen van alle spullen die ze als aanvulling op het lesmateriaal door de jaren heen heeft verzameld. Sommige spullen laat ze achter, maar ze wil haar opvolger ook niet met ‘haar rotzooi’ opzadelen. Een winkel in Elburg zamelt boeken en speelgoed in voor kinderen van ouders die afhankelijk zijn van de Voedselbank, weet Hennie. ,,Dat vind ik een mooi initiatief om mijn spullen te geven.”

Wat nu?, is de meest gestelde vraag. ,,Eerst ga ik eens alles laten bezinken. Ik heb genoeg hobby’s zoals patchwork en tuinieren en ik pas ook wekelijks op mijn kleinkinderen. Bovenal ga ik genieten van het gevoel dat niets meer moet”, besluit Hennie.

Frieda Fennell