!
Afbeelding
Betty de Wit

Column: Spoorloos

27 oktober 2021 om 09:00 Column

Soms heb je van die onverklaarbare gebeurtenissen. Niet te begrijpen of te verklaren, maar ik was de sleutel van mijn scootmobiel kwijt. Waar kan dat ding toch zijn? Wel ben ik een week of wat niet zo goed geweest en ging er dus ook niet met de scoot op uit. Maar eindelijk knap ik weer op. Er moet geduld bij, dat wel.

Nu was het een mooie dag, met prachtig weer en ik had mezelf zover opgewerkt om dan toch die scootmobiel weer eens te gebruiken. Jas aan, heb ik alles? Tasje, huissleutel, waar is de sleutel van mijn scoot? Nérgens te vinden. Overal in, onder en achter zoeken, geen sleutel. Was ik eindelijk zover dat ik weer een eindje durfde te rijden… onmogelijk, want geen sleutel. 

Van ellende de jas maar weer uit en daar zit ik dan. Mijn hersens werken door en vooral, ze zoeken door. Eindelijk vind ik de reservesleutel, maar och, nu ben ik ben mijn moed verloren. Er om vijf uur nog op uit trekken? Nee. 

Mijn hulp, die ik een paar dagen later over mijn pech en de vermiste sleutel vertel, gaat ogenblikkelijk ook zoeken. ,,Wat een huis neemt, geeft het ook terug”, is haar devies. Nou, dat is echt niet altijd waar. 

Zo herinner ik me de vermissing van een mouwtje, van een jurkje dat mijn moeder gebreid had en dat ook zo onnaspeurlijk weg was. Het zal niet lang na de oorlog zijn geweest. Breigaren was nog nergens te koop en te kleine truien werden zorgvuldig uitgehaald om er iets anders van te maken. Zo breide mijn moeder een jurkje voor een kleiner zusje. Ze had het al ver in elkaar genaaid, alleen het tweede mouwtje moest er nog aan. En juist dat tweede mouwtje was weg, totaal verdwenen. Wat heeft moeder daar om gezocht. Daar lag het jurkje met maar één mouw. Het huis heeft het niet teruggegeven, nooit. Wel werd dat mouwtje door die vermissing onvergetelijk. 

Maar waar is nu die sleutel van mijn scootmobiel gebleven? Ik kan me natuurlijk met de reservesleutel wel redden. Mijn hoofd blijft echter zoeken, tot ik besluit om dan de reservesleutel maar te gebruiken. En wat vind ik in mijn tasje, dat ik zeker vier keer al zoekend volledig had leeggehaald? 

De sleutel! Deze keer geeft niet het huis terug wat het heeft gepakt, maar mijn tasje. Blij ben ik er zeker mee! Even later rijd ik, vorstelijk op mijn scootmobiel gezeten, de straat uit! 

Betty de Wit

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. In haar boek ‘In Lockdown met de Kat’ staan columns, en andere mooie verhalen. Ook leuk om cadeau te doen! Kijk op www.bettydewit.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie