Modder

Maud en ik waren er eens even lekker voor gaan zitten. Floor lag er ook bij maar die snapt er natuurlijk nog maar weinig van. Maud is inmiddels ruim tweeënhalf en kan dus prima mee met het gemiddelde niveau van de gevoerde discussies. Waarmee ik niet wil opscheppen over mijn dochter, overigens. Toen Maud na de zoveelste tirade van Geert stamelde dat die meneer eigenlijk op de gang moest gaan staan, antwoordde ik grinnikend dat ze nog even moest wachten tot Thierry zou komen. Met blosjes op haar wangen moest ze uiteindelijk beschaamd toegeven dat deze meneer het inderdaad wel heel bont had gemaakt en hij dan maar zonder eten naar bed moest. Dan viel Geert nog best wel mee, concludeerden we samen.

Vooropgesteld, Geert heeft natuurlijk regelmatig wel een punt. Heel regelmatig ook niet, overigens. Maar zo zijn de politieke meningen nou eenmaal en daar mag iedereen wat van vinden. Het eindeloze geschop tegen stoelpoten wordt natuurlijk wel wat saai als je niet zelf met oplossingen komt. Dan word je nooit meer dan de luis in de pels. Neem dan een voorbeeld van Thierry, die heeft zijn trots compleet opzijgezet en gaat er gewoon vol met gestrekt been in. Dan maar helemaal doordraaien, moet hij gedacht hebben. Binnen luttele minuten had hij de snelste rode kaart ooit tijden de Algemene Beschouwingen te pakken.

Er werd wat geflirt door Jesse en Gert-Jan, dat toch ook door dochterlief een vreemd koppel werd gevonden. De linkse partijen doen vooral hun best om ook een beetje liefde te krijgen en de radicalen, zowel links als rechts, roeptoeteren wat in het rond. Bij Sophie was het nog even spannend, die moest toch een beetje verantwoording afleggen voor Mark.. Ze was het vooral enorm eens met alle vragen en vond ook vooral dat die vragen beantwoord moesten worden. Hoe ze dat dacht aan te pakken? Daar moest ze vooral eens goed naar gaan kijken, zei ze zelf. Maudje lachte en vroeg wie die mevrouw is. Ze vond haar wel aandoenlijk, maar ook een beetje naïef. ,,Wijsneus”, grinnikte ik haar toe.

Verder was het maar een matige voorstelling vond Maud en eigenlijk wilde ze al snel terug naar haar vertrouwde Peppa Big. Het is ook wel een tikje voorspelbaar natuurlijk. De hele kamer schopt tegen het kabinet, van links tot rechts zegt iedereen foei en het kabinet belooft voor de zoveelste maal beterschap. Mark komt weer met zijn standaard praatje - Ik had eerder dit of dat moeten doen - maar begint nu toch ook wel te beseffen dat het einde in zicht komt. Maud en ik besluiten om dan maar buiten in modderpoelen te gaan springen, want zoals Peppa Big altijd zegt: iedereen houdt van springen in modderpoelen. Beter dan ermee gooien.

www.petersitsen.nl