Getraumatiseerd
30 november 2020 om 10:54 ColumnJa, toen ze bij me kwam en mijn poes werd - nu alweer twee jaar geleden - was ze niet alleen gestrest, maar ook zwaar getraumatiseerd. Ze kwam uit Amsterdam, maar haar paspoort uit Spanje. Ik weet dan ook niet wat ze in haar jonge leven al heeft meegemaakt. Ze kan het nu eenmaal niet vertellen. Maar duidelijk maken dat er iets niet deugt, kan ze zeker. Nu is ze een echte binnen-kat, ik woon op een verdieping en poes kan niet bij de liftknop, zodoende dus. Ze schikt zich daar goed in, maar om door het kattenluikje naar het balkon te gaan? Dat durfde ze niet en toch staat daar haar kattenbak. Waarschijnlijk heeft haar staart in haar vorig leven een klap van het luikje gehad, vandaar de angst denk ik. Nu heb ik gelukkig een psycholoog in de familie. Hij heeft haar in behandeling genomen.
Het kattenluikje bond hij vast en zo kon het klepje de poes haar staart niet meer belagen. Iedere avond kwam de psycholoog getrouw langs en liet het luikje een centimeter zakken, steeds verder. De kat werd vriendelijk en bemoedigend toegesproken. En ziedaar, na verloop van vele weken durfde de kat door het luikje naar het balkon, teneinde op de bak haar behoefte te doen. Wat was ik blij, want om met een kattenbak in je woonkamer te moeten leven? Nee!
Helaas in oktober begon men al vuurwerk af te steken en die kat weer helemaal in de stres. Weer durfde ze niet door het luikje, maar moest wél gebruik maken van de bak. Door mijn geopend slaapkamerraam sprong ze zelfs midden in de nacht een keer met een harde bons naar binnen. Ik schrok ontzettend. Ik begroette dan ook met vreugde het verbod om vuurwerk af te steken. Zelf schrik ik ook van die onverhoedse knallen en heb voor de poes alle begrip. Wat ik dan niet kan begrijpen, is dat zo’n vuurwerkverbod schijnbaar niet door de politie gehandhaafd kan worden. Als ik en mijn kat die knallen horen, dan hoort de politie het toch ook?
Nu stond in de krant de toezegging dat er beter op het afsteken van vuurwerk zal worden gelet. En dan, net als je denkt, dát zal helpen, krijg je het knallen van de carbid bus er overheen. Natuurlijk hebben pers en televisie wat te schrijven en met de rellen en ruzie die één en ander oplevert weer kopij. Maar die arme kat en ook ikzelf trouwens. Moet ik nu de kerstdagen en oud en nieuw toch de kattenbak weer in mijn huiskamer verdragen? Of zou ik de psycholoog nog eens durven bellen?
We zijn wél familie!
De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. Vorig jaar heeft ze het boek ‘Wat vertel je me nou?’ uitgegeven. Reageren? Bettydewit1930@gmail.com
