Afbeelding
Foto: Hermien de Wit
Column Betty de Wit

Herfst in het bos

16 december 2020 om 09:00 Column

Haast ongemerkt glijden we van de herfst, de winter in. De dagen worden donkerder en bovendien kouder. Niet zoals gewoonlijk met veel regen en wind.

Wat hebben we een prachtige herfst gehad en veel zonnige dagen met helder blauwe luchten. Samen met mijn jongste dochter heb ik af en toe een mooie autorit door de bossen gemaakt. En we hebben ervan genoten, hoewel de restaurants gesloten waren. We moesten thuisgekomen zelf voor de koffie zorgen.

De bosgrond leek door de laagstaande zon als met bladgoud bedekt. Het nodigde uit om met je voeten al ritselend, slierend en slenterend door die bladeren te gaan. En hoe de zon met zijn gouden glans, door de laatste bladeren aan de bomen, het hele bos omtoverde tot een sprookje. En dan ineens, midden in dat bos, een gesloten restaurant dat, heel vindingrijk, een soort tentje langs de weg heeft gezet en ziedaar koffie verkoopt. ’Stop’, meerdere auto’s zijn reeds gestopt.

Koffiedrinkend, de autoportieren open, de voeten steunend op de bosgrond, genieten we van het mooie weer, van de geurende boslucht. Van de vele vogels, die al schetterend van boom tot boom vliegen. Een konijn dat weg schiet en onder de bomen een goed heenkomen zoekt. Vanaf onze zitplaats hebben we zicht op mooi gekleurde paddenstoelen. Er staan zelfs een paar rode paddenstoelen, met witte stippen. Kabouter Spillebeen zou een plaatsje kunnen vinden om heerlijk heen en weer te wippen.

Daarna verder doorrijdend, een paar herten met zeer snelle vaart de weg zien overschieten. We genieten er geweldig van. Met toch enige weemoed nemen we afscheid van het seizoen. Zo mooi, zo herfstig en dan volgt de winter alweer.

Eén ding is ons al voorzegd. Hoe hard het deze winter ook gaat vriezen, een Elfstedentocht is wegens het coronavirus uitgesloten. Het zou veel te veel volk op de been brengen.

Ik zou er trouwens toch niet aan mee doen, zeker niet. Dat staat wel vast.

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. Vorig jaar heeft ze het boek ‘Wat vertel je me nou?’ uitgegeven. 

Reageren? Bettydewit1930@gmail.com

Afbeelding
Foto: Hermien de Wit
Column Betty de Wit

Herfst in het bos

16 december 2020 om 09:00 Column

Haast ongemerkt glijden we van de herfst, de winter in. De dagen worden donkerder en bovendien kouder. Niet zoals gewoonlijk met veel regen en wind.

Wat hebben we een prachtige herfst gehad en veel zonnige dagen met helder blauwe luchten. Samen met mijn jongste dochter heb ik af en toe een mooie autorit door de bossen gemaakt. En we hebben ervan genoten, hoewel de restaurants gesloten waren. We moesten thuisgekomen zelf voor de koffie zorgen.

De bosgrond leek door de laagstaande zon als met bladgoud bedekt. Het nodigde uit om met je voeten al ritselend, slierend en slenterend door die bladeren te gaan. En hoe de zon met zijn gouden glans, door de laatste bladeren aan de bomen, het hele bos omtoverde tot een sprookje. En dan ineens, midden in dat bos, een gesloten restaurant dat, heel vindingrijk, een soort tentje langs de weg heeft gezet en ziedaar koffie verkoopt. ’Stop’, meerdere auto’s zijn reeds gestopt.

Koffiedrinkend, de autoportieren open, de voeten steunend op de bosgrond, genieten we van het mooie weer, van de geurende boslucht. Van de vele vogels, die al schetterend van boom tot boom vliegen. Een konijn dat weg schiet en onder de bomen een goed heenkomen zoekt. Vanaf onze zitplaats hebben we zicht op mooi gekleurde paddenstoelen. Er staan zelfs een paar rode paddenstoelen, met witte stippen. Kabouter Spillebeen zou een plaatsje kunnen vinden om heerlijk heen en weer te wippen.

Daarna verder doorrijdend, een paar herten met zeer snelle vaart de weg zien overschieten. We genieten er geweldig van. Met toch enige weemoed nemen we afscheid van het seizoen. Zo mooi, zo herfstig en dan volgt de winter alweer.

Eén ding is ons al voorzegd. Hoe hard het deze winter ook gaat vriezen, een Elfstedentocht is wegens het coronavirus uitgesloten. Het zou veel te veel volk op de been brengen.

Ik zou er trouwens toch niet aan mee doen, zeker niet. Dat staat wel vast.

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. Vorig jaar heeft ze het boek ‘Wat vertel je me nou?’ uitgegeven. 

Reageren? Bettydewit1930@gmail.com

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie