Verhuizen

Soms gaat het in ons leven anders dan we zelf kunnen bedenken. Zo ook mijn oudste dochter en haar man. Ze gaan verhuizen. Ze wonen in het westen, in de omgeving van Rotterdam. Dit jaar zijn ze beiden aan hun pensioen toe en hebben ze bedacht om naar een dorp te verhuizen. Veel huizen bekeken en eindelijk vinden ze een prachtige woning.

Nu hebben ze vijf kinderen, allemaal zijn ze het huis uit, zo gaat het nu eenmaal. Hun oudste dochter met man en kinderen zijn vorig jaar augustus verhuisd. Maar nu blijkt dat de héle familie verhuisplannen heeft. In december kreeg een zoon een appartement, van één kamer, heeft hij nu meer woonruimte.

Vandaag verhuizen mijn dochter en schoonzoon naar hun droomwoning. En ziedaar, begin mei gaat de volgende dochter met man en kinderen verhuizen. Daarna volgt nog de oudste zoon met zijn gezin. Eindelijk is het ook hen gelukt om een woning te kopen. En dat is tegenwoordig, zeker in het westen, moeilijk hoor. Ieder die belangstelling voor een woning heeft, kan een bod doen. Als alle brieven geopend zijn, krijgt degene met het hoogste bod de woning toegewezen.

Meerdere keren zaten ze te laag. Het was om de moed erbij te verliezen. Maar eindelijk lukt het dan toch om een woning, precies naar hun zin, te bemachtigen. Nu hun eigen huis nog verkopen, ook dat gaat voorspoedig. Wel moeten ze geduld hebben, want de huidige bewoners hebben nog geen ander huis. Ze moeten zeker vier maanden wachten voor ze er in kunnen. Met de gesloten winkels en bouwmarkten is het, om alles te bestellen nog een hele klus, maar ze hebben de tijd. Zij heeft al wel een nieuwe baan en de kinderen zijn alvast ingeschreven voor een nieuwe school.

Worden ze deze week gebeld, blijkt dat juist dit prachtige rietgedekte huis in één nacht helemaal is afgebrand. Rampzalig, weg woning. Hun eigen woning moeten ze half mei leeg opleveren. Straks zijn ze dakloos, staan ze met hun kinderen op straat. Gelukkig staat alles nog op naam van de vorige eigenaar en die zijn verzekering draait voor de kosten op. Maar toch.

Ondertussen blijkt dat ook de jongste dochter van het gezin en haar vriend trouwplannen hebben. Ook daar zit weer een verhuizing aan vast. Dat zal dan de zesde verhuizing in één jaar zijn. Ik ben bang dat er niemand nog iemand met een verhuizing gaat helpen. Allemaal zullen ze het meer dan zat zijn. Nog een muurtje verven, nog een schuurtje ontruimen. Zoek het zelf maar uit!

Maar hoe het met het gezin moet van dat afgebrande huis?

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen in coronatijd. 

Cadeautip? Koop haar boek ‘In Lockdown met de Kat’, met columns en andere korte verhalen via www.bettydewit.nl.