Een kattenfluisteraar
28 juni 2021 om 10:38 ColumnIk moet toch nog maar eens iets vertellen over mijn huishoudelijke hulp en ook over mijn kat. De hulp komt per slot van rekening drie keer in de week. En ja, die kat is er altijd. Dus heb ik de afgelopen coronatijd met die twee het meeste contact gehad en het meest beleefd. Nu kunnen die twee gelukkig samen heel goed opschieten.
Meerdere keren vraag ik mezelf af: of heb ik soms een kattenfluisteraar in huis? Ik heb wel eens een boek over een paardenfluisteraar gelezen. Het schijnt dat er mensen zijn die met paarden kunnen praten. Maar met katten? Toch denk ik het weleens. Zit mijn hulp op de bank een kopje koffie te drinken en die kat op het kleed er tegenover. Waar het gesprek over gaat? Ik weet het niet, maar het is een opmerkelijk gezicht als ze daar samen zo duidelijk contact hebben. Ik word er soms een beetje jaloers van, die kat is natuurlijk wel van mij. En toch, als mijn hulp er is, ben ik niet in tel. Ze negeert me finaal en doet net of ze me nog nooit heeft gezien. Alleen mijn hulp is dan belangrijk. Als zij bijvoorbeeld zegt: “Nou kom, zal ik je even borstelen?” De kat komt en laat zich gewillig borstelen. “Nu even draaien, dan doe ik de andere kant”. De kat draait en laat zich borstelen.
Maar nu weten we het zeker, die kat verstaat haar. Deze morgen is de kat vervelend. Veel aandacht vragen, echt klierig. Opeens zegt mijn hulp tegen haar: “Ga jij maar naar buiten”. En tot onze stomme verbazing, de kat kijkt haar nog even aan, staat op en loopt linea recta door de geopende balkondeur naar buiten. Waar mevrouw Poes zich op mijn tuinstoel installeert. En wij? We kijken elkaar aan en kunnen het niet geloven. Maar inderdaad, daar zit dat beest vorstelijk op mijn stoel. Hoe bestaat het, ze verstaat en begrijpt wat mijn hulp tegen haar zegt. Ik zal echt mijn jaloezie moeten bedwingen. Die twee verstaan elkaar en hebben iets samen.
Eigenlijk moet ik erg blij zijn met dit verschijnsel. Zelf kan ik hoe langer hoe minder goed het dier verzorgen. Alles gaat nu eenmaal moeizamer, als je de negentig bent gepasseerd. En dus is een goede hulp steeds onmisbaarder.
Maar om mij nu totaal te negeren, gaat wel erg ver. Enfin, iedere avond komt ze wel bij mij op schoot om samen met mij televisie te kijken. Daar zal ik me maar mee troosten, hoor ik er toch nog een beetje bij. En een echte kattenfluisteraar in huis te hebben, dat heeft echt niet iedereen!
De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen.
Meer lezen van Betty? Haar boek ‘In Lockdown met de Kat’ is heerlijk voor in de vakantie: www.bettydewit.nl
