Afbeelding
Column Eva Hoogland

Weer ‘gelukkig’

29 juni 2021 om 09:00 Column

Samen met mijn opa zit ik in de auto terug naar huis, een flinke tijd geleden. Ik aan het stuur en hij in de stoel naast me. We hebben het over de coronacrisis en mijn opa behoort tot één van de velen die niet begrijpt wat voor invloed dat heeft voor jongeren. ‘Maar, hoe zit dat dan met de studenten?’, vraagt hij aan mij. Ik leg hem uit dat het grote probleem onder jongeren niet is dat we niet uit mogen gaan of een feestje missen. Ik vertel dat we sociaal contact missen, een overgroot deel van de jongeren de hele dag in een kamer van 10m2 zit en dat we tijdens het hoogtepunt van onze ontwikkeling (misschien wel ons leven), de hele dag binnen zitten. Daarnaast kunnen we in combinatie met het huidige studiestelsel (lees: studieschuld) en de piekende huisprijzen geen eigen onderdak kopen én zijn talloze studenten hun baan kwijtgeraakt. Financiële crisis dus. Oh ja, én we missen af en toe een feestje. Maar zoals je leest, is dat zeker niet het hoofdprobleem.

En nu is alles weer open. Bars en clubs laten mensen weer binnen en festivals gaan écht door deze zomer. Dit was toch wat jongeren wilden? Nu zijn we toch weer gelukkig?

Deels waar, want eerlijk is eerlijk; een biertje doen op een terras maakt me blij. Maar op lange termijn ligt het gecompliceerder. Doordat de grenzen dicht waren en alles online was, heb ik een tussenjaar met mijn studie. Maar mijn studieschuld ligt ondertussen hoger én ik doe langer over mijn studie. En dan ben ik er goed vanaf gekomen, want om mij heen werden studentenpsychologen aangesproken, leerden vrienden hun klasgenoten niet kennen doordat alles online was en raakten anderen volledig geïsoleerd.

Begrijp me niet verkeerd; ik weet dat ik in een luxepositie sta. Maar het verhaal ligt gecompliceerder dan dat. Het is fijn dat alles weer langzaam open gaat, maar daar is veel voor stuk gegaan. Voor velen, maar dit is mijn verhaal voor de student. Voor iedereen die zich niet begrepen voelde en waarvan nu eindelijk weer licht aan het einde van de tunnel te zien is.

Dus bedankt dat alles weer open gaat. Nu ga ik even het terras opzoeken. Het openen van mijn studieschuld bewaar ik voor later.

Afbeelding
Column Eva Hoogland

Weer ‘gelukkig’

29 juni 2021 om 09:00 Column

Samen met mijn opa zit ik in de auto terug naar huis, een flinke tijd geleden. Ik aan het stuur en hij in de stoel naast me. We hebben het over de coronacrisis en mijn opa behoort tot één van de velen die niet begrijpt wat voor invloed dat heeft voor jongeren. ‘Maar, hoe zit dat dan met de studenten?’, vraagt hij aan mij. Ik leg hem uit dat het grote probleem onder jongeren niet is dat we niet uit mogen gaan of een feestje missen. Ik vertel dat we sociaal contact missen, een overgroot deel van de jongeren de hele dag in een kamer van 10m2 zit en dat we tijdens het hoogtepunt van onze ontwikkeling (misschien wel ons leven), de hele dag binnen zitten. Daarnaast kunnen we in combinatie met het huidige studiestelsel (lees: studieschuld) en de piekende huisprijzen geen eigen onderdak kopen én zijn talloze studenten hun baan kwijtgeraakt. Financiële crisis dus. Oh ja, én we missen af en toe een feestje. Maar zoals je leest, is dat zeker niet het hoofdprobleem.

En nu is alles weer open. Bars en clubs laten mensen weer binnen en festivals gaan écht door deze zomer. Dit was toch wat jongeren wilden? Nu zijn we toch weer gelukkig?

Deels waar, want eerlijk is eerlijk; een biertje doen op een terras maakt me blij. Maar op lange termijn ligt het gecompliceerder. Doordat de grenzen dicht waren en alles online was, heb ik een tussenjaar met mijn studie. Maar mijn studieschuld ligt ondertussen hoger én ik doe langer over mijn studie. En dan ben ik er goed vanaf gekomen, want om mij heen werden studentenpsychologen aangesproken, leerden vrienden hun klasgenoten niet kennen doordat alles online was en raakten anderen volledig geïsoleerd.

Begrijp me niet verkeerd; ik weet dat ik in een luxepositie sta. Maar het verhaal ligt gecompliceerder dan dat. Het is fijn dat alles weer langzaam open gaat, maar daar is veel voor stuk gegaan. Voor velen, maar dit is mijn verhaal voor de student. Voor iedereen die zich niet begrepen voelde en waarvan nu eindelijk weer licht aan het einde van de tunnel te zien is.

Dus bedankt dat alles weer open gaat. Nu ga ik even het terras opzoeken. Het openen van mijn studieschuld bewaar ik voor later.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie