De Veste maakt kleuterkrant

HARDERWIJK Begin oktober was het Kinderboekenweek. Dit jaar was het thema: worden wat je wil. De kleuters van Basisschool Daltonschool Kindcentrum De Veste weten precies wat ze willen worden: superheld of prinses. Verschillende ouders vertelden in de klas over hun beroep om de blik van de kinderen te verbreden. Ikzelf incluis.

Frieda Fennell

Juf Joyce van groep 1/2 b vertelt: ,,We hebben er flink gebruik van gemaakt dat ouders weer op school mogen komen. Normaal gesproken lezen (groot)ouders voor tijdens de Kinderboekenweek, maar het thema dit jaar maakte het mogelijk de ouders nóg meer te betrekken. Er zijn ouders komen vertellen over allerlei beroepen, van kassamedewerker tot breincoach. Het is een win-win: kinderen hebben extra aandacht als iemand van buiten komt vertellen en de ouders krijgen een kijkje in de klas van hun kind.’’

Ik sta voor een volle klas kleuters. Thuis heb ik mijn handen vol om er ééntje te laten luisteren, nu zoek ik de aandacht van een twintigtal minimensjes. Ik leg een stapel boeken op tafel en de kinderen springen eropaf. ,,Wauw, Paw Patrol!”, roept een jongen links van mij. ,,Een boek over uilen, dat zijn mijn lievelingsdieren”, roept een ander. Voor ik het weet, staan twintig kleuters te graaien naar de boeken. De interesse is er, dat is een mooie start. Nu de aandacht nog…

,,Wat doet een schrijver?”, vraag ik de kinderen. ,,Die schrijft letters”, zegt een leerling. ,,En woorden”, vult een ander aan. ,,En wat vormen die woorden samen?” Dat blijkt een lastige vraag, de vingers blijven omlaag. Ik leg uit dat een schrijver verhalen schrijft; soms zijn het fantasieverhalen en soms zijn ze waargebeurd. Ik zie de aandacht verslappen. Een quiz proberen maar?

,,Pak allemaal een boek, tijdschrift of krant van tafel en blader er kort doorheen. Wie heeft er een fantasieboek?” Er gaan enkele kinderboeken de lucht in. ,,En wie heeft er een waargebeurd verhaal in zijn hand?” Twijfelend gaat er een krant de lucht in. Achterin steekt iemand het Paw Patrol-magazine omhoog. ,,Nee, dat is niet echt”, wordt er geroepen, ,,want honden kunnen niet praten”. ,,Op tv wel”, luidt het tegenargument. ,,Papegaaien kunnen ook praten”, zet een vrolijke meid de discussie kracht bij.

Om het onderwerp tastbaar te maken, gaan de kleuters aan de slag met hun eigen krant. In een wereld waarin ouders veelal online de krant lezen, is de eerste vraag wat er in een krant staat. Nieuws, leg ik uit. ,,Dat ken ik van de autoradio”, roept iemand vol herkenning. Ik vraag de kinderen of ze zelf een nieuwtje hebben. ,,We hebben konijnen op school gekregen.” ,,Nieuws is ook als er een vliegtuig neerstort”, zegt mijn zoontje vastberaden. En zo komen langzamerhand de onderwerpen voor de schoolkrant naar boven.

Dan breekt er paniek uit. ,,Hoe kan ik een krant maken als ik niet kan schrijven?” Daar hebben jullie mij voor. En zo schrijf ik de mooiste verhalen over beren die konijnen bang maken, dino’s en draaikolken, wolven die mensen opeten, poppen die trouwen en vliegtuigen die neerstorten. De kinderen helpen elkaar met mooie tekeningen voor bij de verhalen. Ze zijn verguld als ik ze vertel dat ze volgende week zelf in de ‘echte’ krant staan.