Column

27 februari 2023 om 16:55

Stemhulp

Het zit er weer aan te komen: stemmen. Dit keer voor de provincie en indirect de Eerste Kamer. Daarbij nog de waterschappen. Een moment om het huidig beleid te belonen, bij te sturen of af te straffen. Democratie, een groot goed. Maar niet zaligmakend. Ook democratie heeft grenzen waarbinnen het zegenrijk kan functioneren. Wee, als de boze menigte haar stemrecht gebruikt.

Stemwijzers vragen aan mij wat ik belangrijk vind. Niet wat het beste zou zijn wanneer alle belangen worden afgewogen. Behalve als het gaat om mijn meerdere belangen. Ik stel me idealiter een stemwijzer voor, die zegt: ‘Beste medereiziger, wat je nu wilt, is niet reëel. Probeer eens andere invalshoek. Vergeet daarbij de ander niet.’

Over medereizigers gesproken… C.S. Lewis schreef ‘De grote scheiding’ (in 1945!) over hellebewoners die een dagje naar de hemel mogen. Want eerlijk is eerlijk, is het eerlijk om iemand naar de hel te laten gaan? Iedereen wil toch naar de hemel? (Zie ons stemgedrag!) Treffend zijn beschrijving. Een bus die in een grote kale stad rondrijdt en in elke verlaten straat bij een halte 1 persoon oppikt, die vervolgens zwijgzaam bij de anderen gaat zitten, noodgedwongen. 1 per straat, want de rest van de straat is verlaten. Burenruzie en zo. Wanneer de bus vol is, stijgt hij langzaam op naar hoger sferen. Maar o, wat blijkt het gras daar pijn te doen. Het lijkt wel bevroren! En liefde, daar moet je ook maar tegen kunnen. Lang verhaal kort: Men wil aan het einde van de dag niets liever dan die bus weer in en in het schemerduister van de verlaten stad het eigen leven (of is het geen leven?) weer rusteloos voortzetten. Together alone.

Ik vind zo’n boek fenomenaal. Als predikant hoor ik nog vaak ‘oude pijn’ aan, wanneer iemand begint over ‘hel en verdoemenis-preken’ van vroeger. Of is dat een excuus geworden? Lewis wist nog niets van earpods en zo, maar hij beschreef al wel het effect. We zijn samen eenzaam en verlaten en vaak boos. We ontmoeten gelijkgezinden of gaan confrontatie aan. Terwijl juist die verschillende mensen ook zo boeiend kunnen zijn. Probeer eens een kerk. Groei aan de ander!

Ik wil niet kiezen tussen natuur of boeren of vliegen. Ik wil een goede afweging van alles wat van belang en waarde is. Geen hemel op aarde, alhoewel… Niet dat wij dat maken in ieder geval. Ik zou graag willen dat ik weer insecten hoor zoemen -maar dan wel buiten-, dat het vele gras (met kruiden) geen pijn doet en dat ik zonder woede vliegtuigstrepen kan tellen in de lucht. Oh ja, en dat alleen die mensen bonussen (in de vorm van voedselbankvouchers) krijgen, die armoede actief bestrijden. Ik verlang dus toch… naar de hemel op aarde. Dat belooft bijna iedere partij in verkiezingstijd. Wat maakt mijn stem dan uit?

Ds Marthijn van Leeuwen