Ook Sint gaat voorbij

Dit jaar zal ik blij zijn als Sint naar zijn thuisland is vertrokken. Nooit eerder heb ik dat gevoel gehad, deze keer dus wel. Hoe dat komt zal ik vertellen. Eén van mijn schoonzoons heeft, samen met een vriend, een duurzame kerstboom ontworpen. En het is een mooie boom geworden. Uren zijn ze samen bezig geweest, een hele klus. De stam van de boom bestaat uit een ronde stok. De takken uit smalle latten, waar precies in het midden een gat is geboord, zodat de latten schuin aflopend om de stam geschoven kunnen worden. Zo vormen ze de takken. Je kunt ze dan alle kanten omschuiven en zo de boom naar eigen wens vormgeven. De vrienden hebben er een mal voor gemaakt en het eigenlijke werk, zoals het zagen en schuren, aan een sociale werkplaats uitbesteed. Die mensen hebben daarmee dus werk en zijn daar terecht trots op.

Het is dan ook prachtig geworden en wekt je begeerte op om ook zo’n boom in huis te hebben. Op de video heb ik eén en ander uitvoerig bewonderd en ja hoor, op mijn verjaardag kreeg ik een boompje. Prachtig!

Maar het was te vroeg! Mijn vaste regel was en is nog steeds, eerst Sinterklaas zijn verjaardag vieren en daarna kerst. Ik kon me dan ook altijd ergeren als er in de winkels vroegtijdig allerhande kerstartikelen in de etalage lagen. Dus heb ik mijn kinderen van jongsaf ingeprent, eerst sint en dan kerst.

Ja, en nu staat daar sinds november in mijn woonkamer dat boompje. Zelfs met een slinger aan lichtjes erin. En vanzelfsprekend hebben al mijn kinderen er commentaar op. Twee aan twee zijn ze een week lang, door de coronacrisis om de beurt, op bezoek geweest. En iedere keer schoot ik in de verdediging.‘’

Is ma van haar principes afgestapt en nu al aan de kerstversiering begonnen? En ik steeds weer: “Dat heb ik niet gedaan, maar jullie zwager gaf het mij en heeft het meteen geïnstalleerd”.

Mooi vonden ze het boompje allemaal. Maar toch dat vroegtijdige bleef hen dwarszitten. “Nu hebben ook wij onze kinderen zo opgevoed: Eerst Sint en dan kerst, zodat ze het voor altijd weten. Wat vertellen we nu aan ons kroost?” En ik schoot alweer in de verdediging.

Daarom zie ik dit jaar de Sint graag vertrekken. Dan mag dat duurzame grenenhouten boompje er ‘naar mijn eigen wetten’, eindelijk staan. Want een pronkstuk in mijn kamer is het zeker, dat wel!

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. Vorig jaar heeft ze het boek ‘Wat vertel je me nou?’ uitgegeven. Reageren? Bettydewit1930@gmail.com