Al zestig jaar geboeid door vogelpracht

HARDERWIJK - De verenigings- en districtstentoonstelling en de landelijke bondsschouw; het is er door corona dit seizoen allemaal niet. Een gemis voor de Harderwijker Vogelliefhebbers (HVL) en zeker ook voor Aalt Timmer. Hij is 1 januari 60 jaar lid en daarmee het langst verbonden aan de vereniging.

Marco Jansen

 Normaal zou hij voor zijn jubileum een bos bloemen krijgen op de verenigingsavond; nu komt bestuurslid Ron Dooyeweerd hem thuis opzoeken. Begin januari komen de voorzitter en secretaris op visite voor een officieel moment. De 85-jarige Aalt Timmer is overweldigd door de aandacht. “Jullie hoeven mij niet op te hemelen hoor.”

Achter in zijn tuin staat een volière met daarin zes putters, vier sijsjes, elf elegantparkieten en een koppel fazanten. “Ik voer ze goed, twee keer per dag. Mijn vogels heb ik altijd buiten, want mijn vrouw wilde geen vogels in huis.”

Toen Timmer in 1960 lid werd, bestond de HVL net twee jaar. “Ik kwam bij een tentoonstelling, de vereniging zat toen nog in het Groene Kruis gebouw, en een man uit de straat heeft me toen ingeschreven. Tijdens vergaderingen en tentoonstellingen zag het blauw van de sigarenrook. Nu niet meer voor te stellen.” Destijds woonde hij nog in Hierden. “Mijn vader had ook altijd vogels. Zelf moest ik vanaf de grond beginnen. Ik werkte in de bouw en had een laag loon. Ik was amper getrouwd toen ik een vogelkooitje had gekocht. Mijn vrouw kon het niet begrijpen. Ik hoefde pas te betalen toen de vorstverlet over was.”

Hij begon met putters en sijsjes. De wildzang vogels ‘vlogen nog weleens het hok in’. “Begin jaren 60 kocht je die niet, die vlogen genoeg rond. Je ving ze bij de Hierdense beek en bij de Broeklaan waar ik woonde. Zo begon iedereen met zelf gevangen vogeltjes. Iedereen had zijn eigen vangplek en wist dat van elkaar. Dat is nu een economisch delict waar wel 1500-2000 euro boete op staat.”

Het houden van vogels was voor Timmer een serieuze aangelegenheid. Later kocht hij kanaries en de duurdere elegantparkieten. “Een man van het woonwagenkamp kwam bij me langs aan de Broeklaan en nam weleens wat vogels mee. Als ze goed zongen, had hij daar wel geld voor over.”

Toch staat zijn prijzenkast vol bekers en medailles. Zijn naam is meermaals bijgeschreven op een ‘wisselplank’. Timmer is in onder andere de jaren 90 vier keer stammenkampioen geworden met een elegant en begin van de 21ste eeuw vier keer met een bastaard (kruising putter met kanarie). Ook heeft hij een bondskruis - de hoogste prijs - gewonnen voor een bastaard. In die glorietijd was hij gespannen voor de beoordeling. “Maandag bracht je de vogels, dinsdag de keuring en woensdag werden bij de opening van de tentoonstelling de prijzen bekendgemaakt. Je had af te wachten wat de keurmeester er van vond.”

Hij is niet meer zo fanatiek als in zijn gloriejaren. Ik had geen toppers en een broodkweker ben ik nooit geweest. Ik was wat aan de zuinige kant en dan kom je er niet. Als ik het over kon doen, had ik het anders gedaan.”