!
Afbeelding
Column Betty de Wit

Warme chocolademelk in mei

1 juni 2021 om 10:23 Column

Warme chocolademelk en bitterballen. Ik weet het, het is geen combinatie Maar we zitten wel op een terras en dat nog wel in mijn geboortestad. Twee dochters en hun mannen hebben me voor een weekendje uitgenodigd. Waarheen we gaan, vertellen ze niet. Zaterdagmorgen vóór Pinksteren hebben ze me opgehaald. Als ik raad waarheen we gaan, krijgt ik een erepenning.

En nu zijn we dus in mijn geboortestad. Nooit had ik gedacht om daar nog eens terug te komen. Geweldig! ‘s Middags word ik in mijn rolstoel door de winkelstraat gereden. Een heel gezellige straat en het valt me op hoe weinig winkels leeg staan. De middenstand draait volop. Wel is er veel veranderd in de zestig jaren dat ik hier niet woonde. Maar gezellig is het en wat een weelde, je kunt zomaar een winkel binnen gaan.

De terrassen zijn ook geopend. Wel is het huiverig weer, maar het is droog en dus zitten we op een terras. Helaas is hun koffiezetapparaat gesneuveld, vandaar de chocolademelk en die valt heerlijk warm naar binnen. Ook de bitterballen verwarmen ons. Terug gekomen in ons gehuurde appartement, zetten we de verwarming aan. De klok van de Grote of Hervormde kerk, laat zijn bronzen klanken op ons neer vallen. Later laten de drie klokken van de Rooms-Katholieke kerk hun zware slagen horen. Het leuke is, dat ik ze na al die jaren nog van elkaar kan onderscheiden. Het is als even thuiskomen.

Pinksterzondag, na op de tv de kerkdienst te hebben gevolgd, kunnen we buiten koffie drinken. Heerlijk in de koesterende zon. Zelfs bij de lunch zitten we buiten. En die middag de binnenstad weer in. Alsof er een kraantje bij me is losgedraaid, ik blijf vertellen. Daar was de kleuterschool, in die tijd heette dat de bewaarschool. Jullie vader en ik waren al getrouwd toen we erachter kwamen dat we in dezelfde kleuterklas hadden gezeten. De stadstuin, kijk daar, in dat huis heeft oma de Wit een poos gewoond en jullie vader heeft er toen een nieuw dak op gezet.

We komen langs mijn geboortehuis. Het is prachtig gerenoveerd. Het zal na negentig jaar ook wel aan een opknapbeurt zijn toe geweest. In 1937 kocht mijn vader het grote huis aan de haven. Daar woonden we boven de winkel. Alles trekt als in een film aan me voorbij en ik maar vertellen. Daar is het stadshuis, waar we getrouwd zijn. En hier het huis van opa en oma de Wit. Daarboven hebben we gewoond. Door de grote woningnood woonde je, na het trouwen, bij je ouders of schoonouders in. Ook dit huis is mooi gerenoveerd.

Och, wat heb ik een prachtig uitstapje mogen maken. Ik kan er nog weken over vertellen, want de film draait door. Wie bedenkt zoiets voor een oud mens?

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. 

Meer lezen van Betty of op zoek naar een mooi cadeau? Koop haar boek ‘In Lockdown met de Kat’, via www.bettydewit.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie