Gouden regen
4 juni 2021 om 10:58 ColumnEn de goudenregen bloeit. Dit jaar is alles in de natuur laat, het was te koud en te nat. Wel heeft door de vele regen het grondwater zijn oude peil hervonden. Gaat ook dit jaar Gods Geest over zijn schepping. Ineens is alles als uitgebarsten, vele kleuren groen stralen ons tegemoet. Lang leek de koude noorderwind het te winnen van het voorjaar, nu is de zomer toch gekomen.
De rododendron overheerst met rode bloesem, de paardenbloemen tekenen het veld met felle gele kleuren. Zachte witte bruidsluier versiert het tuinhuisje. De warme zomerzon strijkt als koesterend over onze hoofden. En ja, de goudenregen staat in volle bloei. Toen mijn man en ik jong waren, plukte hij voor mij trosjes goudenregen uit een boom, maakte mij met die bloemen, om het eens mooi te zeggen, ‘het hof.’ Ieder jaar als de boom bloeide, stonden we stil bij de goudenregen. Toen we vijftig jaar getrouwd waren, heb ik er voor mijn man een mooi gedicht over gemaakt. Zo heeft de goudenregen in ons hele leven een belangrijke rol gespeeld. Later hebben we bij het graf van mijn man, nu alweer zo’n vijf jaar geleden, een goudenregen boom geplant. En ieder jaar is het voor mij als een teken van het nieuwe leven dat ons wacht, de boom wijst naar boven!
Het mooie weer dwingt me om er weer eens met mijn scootmobiel of rollator op uit te trekken en er van te genieten. Zo ga ik deze middag al bijtijds met mijn rollator naar beneden en zoek op de parkeerplaats naar een plekje in het zonnetje. Om daar op mijn dochter te wachten. Zij, zo is de bedoeling, gaat dan met me naar de oogarts. Tegenover mijn zitplaats is een brede rand met veel kleurige en groene struiken. Ook daar staat alles in volle bloei. En daarachter doemt een speeltuin op.
Ineens klinkt vanuit die speeltuin een kinderstem: “Dag oud vrouwtje. Dag!” Een meisjes kopje komt boven het groen uit en is dan weer verdwenen. Wat verbluft kijk ik om me heen, is hier nog iemand? Ineens besef ik dat ze mij als negentig jarige bedoeld. Och ja, natuurlijk ben ik dat oude vrouwtje. Hartelijk steek ik mijn hand groetend op. Het kind zit op een soort van wip en steeds steekt haar hoofd boven het groen op en weg is het weer.
Wip, wap: “Dag oud vrouwtje!”
De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen.
Meer lezen van Betty of op zoek naar een leuk cadeau? Koop haar boek ‘In Lockdown met de Kat’, via www.bettydewit.nl