!
Afbeelding
Column Ds Marthijn van Leeuwen

Absoluut!

15 juni 2021 om 09:00 Column

Het is me de laatste weken meerdere keren overkomen: een gesprek valt ineens stil. Nu heb ik met stiltes in gesprekken leren omgaan. Dat kunnen namelijk zoete momenten zijn waar woorden te kort schieten. Het vraagt wel oefening om zulke momenten toe te laten. En dan te geloven dat je meer aan het werk bent, dan wanneer je spreekt. Mag het eenmaal, dan ervaar je juist rust. Zielsverwantschap.

Maar deze stilte voelt anders. Wanneer nu het gesprek stilvalt, is dat vaak plotseling. Iemand vraagt: ‘heb jij em al gehad?’ Of zegt: ‘ik ben vandaag geweest!’ Pats, ineens een wolk voor de zon. Het blijkt minder warm te zijn dan ik dacht. Een kilte valt over ons heen. Bepaald geen zoete stilte.

Iemand probeert nog wat te redden en vraagt: ‘durf je het niet aan?’ Maar nee, dat is niet het goede woord, aandurven: ‘absoluut niet’.

Hoe komt dat nu, dat een gesprek zo stil kan vallen? Dat heeft met dat woordje ‘absoluut’ te maken. Absoluut betekent: er is geen ruimte voor mij om het anders te zien. Zelfs niet echt om het anders te willen zien. En ik proef bij jou dat je er absoluut anders over denkt. Nu zijn we uitgepraat. Absoluut is niet anders dan volstrekt, volmaakt. Een spelt is nog te dik.

Gelukkig weet ik dat achter sterke overtuigingen vaak onzekerheid, angst en ook schaamte schuilgaan. Met daaroverheen een laag verbloemende overtuigingen. Let maar eens op hoe mensen kunnen gaan ratelen, wanneer ze onzeker zijn. Uit het contact weg.

Wie durft het in het midden uit te houden? Nee, ik ben niet de gemakkelijkste, dat weet ik. In het midden is er de absoluut zekere overtuiging, dat je verschillend kunt denken en veel aan elkaar kunt hebben, juist omdat we veel dingen niet zeker weten.

Het wordt jammer genoeg stil in het midden. Maar het is er wel goed toeven. Wanneer je daar iemand ontmoet, ontmoet je stilte. Zoete stilte, absoluut.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie