Iedereen blij!

Iedereen is blij, opgetogen. Veel beperkingen, ons door het coronavirus opgelegd, zijn opgeheven. Wie zou niet blij zijn? We hebben met elkaar een zware tijd gehad. Voor ouderen vooral een tijd van eenzaamheid. En nu lijkt toch het vaccineren het te winnen van het virus. En dat is zo fijn, net voor de zomervakantie en voor het voetbaltoernooi, komt de verruiming. De terrassen mogen weer open. Je kunt weer eens uit eten. Een winkel binnen gaan zonder mondkapje, ervaar ik als een verlossing. In de kerken mogen we weer Gods lof uitzingen. Allemaal zegeningen!

Eén ding hindert mij in al deze vrijheid, een mens moet schijnbaar altijd iets te mopperen hebben. Waar ik nu zo’n last van heb? Dat is een simpel melodietje: ’Wij zijn Oranje’’. Het is niet te geloven, maar dat jengelt maar door mijn hoofd: ’Wij zijn oranje’. Ben ik het wijsje. eindelijk kwijt, doe de televisie aan en jawel: ‘Wij zijn Oranje’. Weer dat meisje dat haar hele gezicht oranje verft, en weer jubelt ze: ‘Wij zijn Oranje’. En weer zit dat melodietje vast in mijn hoofd.

Vraagt iemand: “En geniet u van de voetbalwedstrijden op tv? Nou, ik vind het wel best, mijn interesse ligt niet echt bij het voetballen. Maar als mensen daarvan genieten? Van mij mag het. Om nu de overwinning van de vaccinatie op het virus met voetbal te vieren? Al die oranje vlaggen en versierde straten? Zelfs de koning vergeet in die feestvreugde om de corona beperkingen in acht te nemen. Ik heb er begrip, voor maar ben geen voetballiefhebber, dat is duidelijk.

Maar dit alles maakt me wel zorgelijk. Om zo’n massale manifestatie voor voetbal op touw te zetten? Zijn we wel voorzichtig genoeg? En dan die vakantiereizen, die hebben hele volks- verhuizingen tot gevolg. Waar komen al die reislustigen mee thuis? Hebben we dan al die eenzame uren voor niets doorleefd?

Kijk, daar maak ik me druk over. Natuurlijk, vooral de jongeren springen bijna uit elkaar van al die opgebouwde uren zonder enig vertier. Maar laten we toch voorzichtig zijn. En nu hebben ze de voetbalwedstrijd nog verloren ook. Eindelijk zwijgt het liedje ‘Wij zijn Oranje’. Misschien geeft dat een rem op het geheel. En dan rest alleen het opruimen van alle versiering. Heeft iemand de milieubeweging gehoord? 

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen. 

Meer lezen van Betty? Haar boek ‘In Lockdown met de Kat’ is heerlijk voor in de vakantie: www.bettydewit.nl