Bloeiende tulpen

De lente wil maar niet binnenkomen. Wel zijn de vogeltjes druk aan het roepen en zingen. Proberen het ene nestkastje na het andere. Ja, buiten gaat het leven wel door. Maar hier binnen in mijn woonkamer? Het is er kaal en leeg en de lente komt me niet tegemoet.

Ineens weet ik hoe het zit. Er komt te weinig bezoek en die bezoekers, die dus niet komen, brengen ook geen bloemetje mee. En dan ontbreken vooral de tulpen. Ik heb dit jaar nog geen tulp gezien, zo bedenk ik. Anders heb ik vrijwel altijd wel een bloemetje staan, gekregen van een komend of gaand mens. En in het voorjaar altijd de prachtigste tulpen. Eigenlijk ben ik een bevoorrecht mens, met haast altijd mooie bloemen in mijn kamer.

De afgelopen week heeft de heer Rutte wel een persconferentie gehouden. Veel ruimte en vooruitzicht had hij ons echter niet te bieden. Ja, de kinderen mogen weer naar zwemles. Er mag meer buiten gesport worden. De avondklok blijft echter gehandhaafd. En wij mensen zijn al die beperkingen zo zat.

We weten het wel, het zal noodzakelijk zijn om dat coronavirus te overwinnen, maar toch. Bedenk alleen eens in hoeveel bejaardenwoningen mensen zitten met zeer weinig bezoek en dus zeker zonder bloemetje. Want ook de mogelijkheid om een bloemetje te kopen is beperkt. Als je voorheen ergens een bezoekje bracht, nam je haast vanzelfsprekend een bloemetje mee. Nu moet je het vier uur van tevoren bestellen en mag je het daarna afhalen. Ja, en dat blijft er dan vaak bij.

Zou de heer Rutte en met hem het hele demissionaire kabinet, wel bedacht hebben hoe diep hun besluiten alleen al in de verschillende bejaardencentra ingrijpen? Dan heb ik het nog niet eens over de bloemkwekerijen en de vele winkels die zich geen raad weten met hun voorraad. Ook de tulpen die, ondanks alles ook dit jaar toch zijn opgekomen, gegroeid en dus nu in bloei staan.

Ik heb mijn huishoudelijke hulp gevraagd om een flink bos voor me te kopen. En nu staan die tulpen hier prachtig te pronken. Volgende week haalt ze voor mij een nieuwe bos. Zo komt de lente dan toch binnen! Ik ben er blij mee.

De 90-jarige Betty de Wit uit Harderwijk schrijft korte verhalen over haar belevenissen in coronatijd. 

Cadeautip? Koop haar boek ‘In Lockdown met de Kat’, met haar columns en andere korte verhalen via www.bettydewit.nl